Τις τελευταίες ημέρες η κυβέρνηση προχωρά σε ακόμα μία επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα και στο μαχόμενο φοιτητικό κίνημα με σχέδια για περαιτέρω μέτρα παρακολούθησης και καταστολής στα πανεπιστήμια, με βάρος στην εγκατάσταση καμερών και τις πειθαρχικές διώξεις. Ως αφορμή βρέθηκαν πρακτικές στη νομική οι οποίες καμία σχέση δεν έχουν με το φοιτητικό κίνημα και τους φοιτητικούς συλλόγους.

Η Νέα Δημοκρατία ήδη προεκλογικά το 2019 είχε ανοίξει την ατζέντα της για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, παρουσιάζοντας μια σειρά από αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, μεταξύ άλλων την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων που ψήφισε πέρσι και τις διαγραφές φοιτητών που ετοιμάζει για τον Σεπτέμβριο. Η πλειοψηφία των μέτρων δεν αποτελούσαν κάτι το καινούριο αλλά επιδιώξεις που είχε διαχρονικά η κυβέρνηση και το αστικό μπλοκ ώστε να αλλάξουν το χαρακτήρα του δημόσιου πανεπιστημίου και να γκρεμίσουν τα κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος.Το φοιτητικό κίνημα ήταν εκείνο που κάθε φορά που ερχόταν αντιμέτωπο με αυτά τα μέτρα, με αποκορύφωμα τις κινητοποιήσεις το 2006-2007, έμπαινε ανάχωμα στα σχέδιά τους. Συνεπώς η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή γνώριζε ότι τα σχέδια της θα βρουν αντίπαλο δέος.

Το προχώρημα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης συνδυάστηκε με μια βίαιη αυταρχική σκλήρυνση όλου του μηχανισμού του πανεπιστημίου: Κατάργηση ασύλου, ψήφιση νόμων για πανεπιστημιακή αστυνομία, πειθαρχικά, κάμερες, τουρνικέ, συμβούλια διοίκησης. Βασική επιδίωξη της κυβέρνησης ήταν να δημιουργήσει ένα κλίμα επιτήρησης και τιμωρίας μέσα στις σχολές, ώστε να αποδυναμώσει τους φοιτητικούς συλλόγους και το φοιτητικό κίνημα και να χαράξει συγκεκριμένα ιδεολογικά χαρακτηριστικά στο φοιτητικό σώμα. Αυτά τα σχέδια μέχρι σήμερα έχουν αποτύχει χάρις τις μεγάλες και με διάρκεια κινητοποιήσεις των φοιτητικών συλλόγων πανελλαδικά, που έχουν βάλει τα παραπάνω μέτρα στον πάγο.

Τα γεγονότα στην Νομική και οι πρακτικές αυτές εξυπηρετούν την κυβερνητική πολιτική, ενισχύουν το αφήγημα περί «ασύλου ανομίας» και απομακρύνουν τους φοιτητές και τις φοιτήτριες από τις συλλογικές διαδικασίες και την πολιτική. Παλεύουμε για σχολές που θα έχουν ενεργό πολιτικό διάλογο, με συζήτηση και αντιπαράθεση μέσα από τα θεσμικά τους όργανα.

Δεν είναι τυχαία η περίοδος που η κυβέρνηση επιλέγει να ανοίξει αυτή την συζήτηση. Το περσινό φοιτητικό κίνημα κλόνισε την κυβέρνηση με την δυναμική του, ενώ και στις φετινές κινητοποιήσεις για τα Τέμπη οι φοιτητική σύλλογοι ήταν στη πρώτη γραμμή του αγώνα. Ακόμη και τώρα η κυβέρνηση βρίσκεται πιεσμένη αφού η πλειοψηφία των νόμων που έχει ψηφίσει την τελευταία 6ετία έχουν μείνει στα χαρτιά και ακόμη και οι διαγραφές φοιτητών τίθονται «υπό συζήτηση». Θέλουν να ξεμπερδέψουν με το φοιτητικό κίνημα, να έχουν σχολές κινηματικά «σιωπητήρια» με εκπροσώπους ηλεκτρονικών εκλογών, όπου κανείς δεν θα αμφισβητεί την κυβερνητική κατεύθυνση. Δεν είναι τυχαίο ότι στη σύσκεψη στο Μαξίμου για την ασφάλεια στα ΑΕΙ, θέμα της συζήτησης είναι και η επιβολή πειθαρχικών και χρηματικών ποινών στα Ιδρύματα που δεν εφαρμόζουν τους ψηφισμένους νόμους.

Όσο κι αν προσπαθήσουν το φοιτητικό κίνημα θα συνεχίσει να μπαίνει εμπόδια στα σχέδια ασφαλείας, θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για ζωντανές σχολές. Μέσα από μαζικές συλλογικές διαδικασίες θα μπλοκάρουμε τους νόμους στη πράξη.

Καμία σκέψη για κάμερες, τουρνικέ, πειθαρχικά!

Τομέας Νεολαίας Μετάβαση – Οργάνωση για την κομμουνιστική προοπτική