Οι οργανωτικές αρχές είναι γόνιμες και προωθητικές όταν εντάσσονται μέσα στους στρατηγικούς και τακτικούς στόχους, στο πρόγραμμα, στην επιβεβαίωση ή διάψευσή τους από την πάλη της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Μέσα σε αυτά μπορεί να αναδειχθεί η σχετική αυτοτέλεια του οργανωτικού ζητήματος. Διαφορετικά ξεπέφτει σε ένα στείρο οργανωτικισμό.
Ως οργάνωση της κομμουνιστικής Αριστεράς επιδιώκουμε την παρέμβαση σε όλες τις πλευρές της ταξικής πάλης σε κοινωνικό, πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο. Πρώτα από όλα, στο εργατικό κίνημα και παράλληλα, στο λαϊκό κίνημα, σε όλα τα υπαρκτά κοινωνικά κινήματα των καταπιεσμένων. Επιδιώκουμε την παρέμβαση στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο, αλλά και στην ιδεολογική διαπάλη, στον πολιτισμό, στην εμβάθυνση των προγραμματικών-στρατηγικών επεξεργασιών, στον εμπλουτισμό της θεωρίας και της πρακτικής του επαναστατικού μαρξισμού. Από την σκοπιά της κομμουνιστικής προοπτικής και ιδεολογίας που αναγνωρίζει τηνκεντρικότητα και καθοριστικότητα της αντίθεσης κεφαλαίου-εργασίας.
Στοχεύουμε στη συγκρότηση ενός μαζικού κοινωνικού και πολιτικού μετώπου της εργατικής τάξης με τις ευρύτερες δυνάμεις της εκμεταλλευόμενης εργασίας, της νεολαίας, των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ, των μεταναστών/τριων και των προσφύγων, της μικρομεσαίας αγροτιάς, της μαχόμενης διανόησης, με στόχο τον κλονισμό και τελικά την επαναστατική ανατροπή της αστικής εξουσίας και των καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων.
Για την εξυπηρέτηση αυτού του στόχου επιδιώκουμε την παρέμβασή μας, πρώτα από όλα, στους μεγάλους εργασιακούς χώρους των ομίλων, της βιομηχανίας και των επιχειρήσεων με εμβάθυνση των σχέσεων με τους/τις εργαζόμενους/ες και το λαό και τη διεύρυνση των δυνάμεών μας με την οργανωτική ένταξη πρωτοπόρων αγωνιστών από κάθε κίνημα και χώρο.
Έχουμε επίγνωση ότι η εποχή μας απαιτεί μία μαζική κομμουνιστική πολιτική και οργανωτική μορφή, ένα κόμμα που να αντιστοιχεί σε αυτήν. Γνωρίζουμε βέβαια ότι απέχουμε από το επίπεδο κοινωνικών και πολιτικών προϋποθέσεων που απαιτούνται για αυτό. Από αυτή τη σκοπιά, το εγχείρημά μας είναι μεταβατικό στην πορεία συγκέντρωσης δυνάμεων για τη συγκρότηση αυτού του αναγκαίου, σύγχρονου κομμουνιστικού κόμματος.
Η συγκρότησή του οποίου έχει στρατηγικό χαρακτήρα. Πρόκειται για ένα «κόμμα» - μέσο για τον αγώνα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων και όχι αυτοσκοπός. Το περιεχόμενο και η μορφή του καθορίζεται από την εξέλιξη της ταξικής πάλης και της ίδιας της εργατικής τάξης, γενικότερα του εκμεταλλευόμενου κόσμου της εργασίας. Έτσι έγινε και ιστορικά σε κάθε εποχή, όπως με την Πρώτη, τη Δεύτερη, την Τρίτη Διεθνής και το κόμμα «νέου τύπου».
Στην αντίληψή μας, το σύγχρονο υποκείμενο είναι οι οργανωμένες «κομματικά» πρωτοπορίες της εργατικής τάξης, το κοινωνικοπολιτικό μέτωπο του κόσμου της εκμεταλλευόμενης εργασίας και το ταξικό κίνημα των εργαζομένων και του λαού. Στην αντίληψή μας, οι τρεις πλευρές του κοινωνικού υποκειμένου δεν πρέπει να συγχέονται μεταξύ τους, αλλά δεν μπορούν και να αποκοπούν εντελώς η μια από την άλλη. Η προώθηση κάθε μιας προωθεί και τις άλλες δυο. Η υποτίμηση ή η υπονόμευση κάποιας από τις τρεις υποτιμά ή υπονομεύει και τις άλλες δυο.
Το κόμμα είναι η πολιτική μορφή που οργανώνει το πιο προωθημένο, συνειδητό τμήμα αυτού του αγώνα, που επιδιώκει να στέκεται πάνω από τις επιμέρους αντιθέσεις της εργατικής τάξης και του κόσμου της εργασίας και να βλέπει στρατηγικά. Δεν αυτοανακηρύσσεται, αλλά διαρκώς κρίνεται και αναγνωρίζεται στην πράξη ως πρωτοπορία του αγώνα.
Στην ιστορική περίοδο μακράς κρίσης του κομμουνιστικού κινήματος που διανύουμε και σε μια εποχή όπου η εργατική τάξη επανασυγκροτείται πολύμορφα, αναπτύσσονται πολλαπλές οργανωμένες «κομματικά» πρωτοπορίες μέχρι να ενοποιηθούν σε ανώτερο επίπεδο κάτω από την παρέμβαση της εργατικής τάξης και από ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα που θα καταφέρει να τις συνενώσει.