Η εξελισσόμενη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ είναι ίσως η μεγαλύτερη ανθρωπιστική τραγωδία των τελευταίων ετών. Ο τερματισμός της εκεχειρίας τον Μάρτιο από την κυβέρνηση Νετανιάχου, ο αποκλεισμός κάθε διόδου ανθρωπιστικής βοήθειας προς τον δοκιμαζόμενο Παλαιστινιακό λαό και οι καθημερινές πολεμικές επιχειρήσεις σε βάρος αμάχων με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, ανάμεσά τους και παιδιά, αποδεικνύουν την προώθηση των ιμπεριαλιστικών ΝΑΤΟικών σχεδίων, που εξαγγέλθηκαν διά στόματος Τραμπ, για την μετατροπή της Γάζας σε Ριβιέρα.

Οι ευθύνες της Δύσης για την παλαιστινιακή τραγωδία είναι τεράστιες με την ανοχή, αν όχι στήριξη, των πολεμικών επιχειρήσεων του Ισραήλ από τον Οκτώβρη του 2023 και κυρίως με την επικοινωνιακή κάλυψή τους ως μέσα αυτοάμυνας απέναντι στη Χαμάς. Ωστόσο, πλέον γίνεται όλο και πιο φανερό, ακόμα και στους τελευταίους θιασώτες του σιωνιστικού απαρτχάιντ, ότι δεν πρόκειται για αυτοάμυνα, δεν πρόκειται για πόλεμο, αλλά για την υλοποίηση του μεθοδευμένου ιδεολογικοπολιτικού και θρησκευτικού σχεδίου του για την εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων. Στην κατεύθυνση αυτή κινείται και η επιλογή 22 χωρών να υπογράψουν κείμενο – επιστολή ζητώντας από το Ισραήλ να ξαναρχίσει αμέσως η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στον παλαιστινιακό θύλακα.

Προφανώς και η στάση κυβερνήσεων χωρών όπως της Γερμανίας, της Βρετανίας ή της Γαλλίας, δεν διαμορφώνει νέες συνθήκες στη σφαίρα της γεωπολιτικής και σχετίζεται με πλευρές των ενδοαστικών ανταγωνισμών μετά την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ. Ούτε λειτουργεί ως « συγχωροχάρτι » για τον ρόλο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή και ειδικά στην Παλαιστίνη. Αναδεικνύει όμως, μια σημαντική αλλαγή στο κοινωνικό πεδίο, σχετικά με το ζήτημα της καταδίκης της φασιστικής κυβέρνησης Νετανιάχου και του κράτους - δολοφόνου του Ισραήλ και της αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό.

Οι τεράστιες κινητοποιήσεις σε σειρά ευρωπαϊκών πόλεων τις τελευταίες μέρες αναδεικνύουν ότι δεν μπορούν να πείσουν η ισραηλινή προπαγάνδα περί αυτοάμυνας και τα κροκοδείλια δάκρυα της ΕΕ για την ειρήνη και την ασφάλεια των λαών – χωρίς την επιβολή κυρώσεων σε βάρος του Ισραήλ, την ίδια στιγμή που πλειοδοτεί στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Η ίδια η καταστολή και η ποινικοποίηση των κινητοποιήσεων αλληλεγγύης στην Παλαιστίνηκαι η προσπάθεια δημιουργίας τεχνητής εικόνας υποστήριξης του Ισραήλ ( πχ Eurovision ), είναι χαρακτηριστικά στοιχεία για το τι επικρατεί εντός της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Στην εγχώρια κατάσταση, η επαίσχυντη στάση της κυβέρνησης της ΝΔ, όχι μόνο να μην υπογράψει το κείμενο των 22 χωρών, αλλά και στελέχη της να υπερασπίζονται με ζήλο τον Νετανιάχου ως στρατηγικό σύμμαχο της χώρας, μαρτυρά την όλο και πιο επικίνδυνη πρόσδεση της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό άξονα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Παρόλο που κυβερνήσεις δυτικών ιμπεριαλιστικών χωρών προσπαθούν, έστω και για επικοινωνιακούς λόγους, να αμβλύνουν τη σχέση τους με το Ισραήλ, η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται ως ο πιο πρόθυμος σύμμαχος και υπερασπιστής του και των ευρύτερων αμερικανοΝΑΤΟϊκών συμφερόντων (όπως συμβαίνει και με την περίπτωση της Ουκρανίας), κάνοντας και κόμματα της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης να οξύνουν την κριτική τους.

Οι αντιδράσεις στην ελληνική κοινωνία απέναντι στο σιωνιστικό καθεστώς και την γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού οξύνονται, με μαζικά συλλαλητήρια αλληλεγγύης και με συχνές δράσεις σε γειτονιές της Αθήνα και άλλες πόλεις που εκφράζουν σε Ισραηλινούς τουρίστες και Ισραηλινές τουρίστριες ότι είναι ανεπιθύμητοι/ες. Στην κατεύθυνση αυτή κινείται και η πολιτική πρωτοβουλία του ΚΚΕ σε κοινοβουλευτικό επίπεδο και η κοινή δήλωση των κοινοβουλευτικών ομάδων του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, της Νέας Αριστεράς και της Πλεύσης Ελευθερίας, προς τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Γεραπετρίτη.

Ανάλογες πρωτοβουλίες ωστόσο χρειάζεται να παρθούν και στο κίνημα, όπου οι δυνάμεις του ΚΚΕ δυστυχώς όχι μόνο δεν τις αναλαμβάνουν, αλλά συνεχίζουν να κινούνται αντιπαραθετικά με ξεχωριστές συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις. Δημιουργώντας με τον τρόπο αυτόν εύλογα το ερώτημα, πως είναι δυνατόν το ΚΚΕ να μπορεί να απευθύνεται στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ αλλά όχι σε δυνάμεις του κινήματος και της μαχόμενης, ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Για τις δυνάμεις κομμουνιστικής αναφοράς η αλληλεγγύη στον δοκιμαζόμενο παλαιστινιακό λαό πρέπει να αποτελεί βασική προτεραιότητα και κεντρική αιχμή ενός αντιπολεμικού και αντιιμπεριαλιστικού κινήματος υπεράσπισης της ειρήνης σήμερα. Γιατί αν η Γάζα αποτελεί τη Γκουέρνικα της εποχής μας, τότε είναι ευθύνη όλων μας ο καμβάς της ιστορίας αυτήν τη φορά να αποτελείται από τα χρώματα της νίκης της Παλαιστινιακής Αντίστασης. Η κοινή δράση όλων των μαχόμενων δυνάμεων του ελληνικού λαού και των κινημάτων είναι πιο αναγκαία από ποτέ για αυτό το ζήτημα σε μία τόσο κρίσιμη στιγμή. Ας σταθούμε όλες και όλοι αντάξιοι στην ευθύνη που μας αναλογεί όταν βλέπουμε μία γενοκτονία σε παγκόσμια ζωντανή μετάδοση. Αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη!

Αγωνιζόμαστε ενάντια στον ιμπεριαλισμό, το σιωνισμό και τον πόλεμο για:

-την ειρήνη και το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του παλαιστινιακού λαού, ελευθερία, δικαιοσύνη, ανεξάρτητο κράτος της Παλαιστίνης στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, και την αναγνώρισή του από τη χώρα μας, χωρίς ισραηλινή και ευρωατλαντική κηδεμονία και καθεστώτα διακρίσεων-απαρτχάϊντ, χωρίς κατοχή, εποικισμούς και καταπάτηση των θεμελιωδών ανθρώπινων και δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών

-την καταδίκη και απομόνωση του Ισραήλ, την άμεση αποχώρησή του από τη Γάζα και την άρση του αποκλεισμού της, για την αποχώρησή του από τη Δυτική Όχθη

-την επιστροφή όλων των παλαιστινίων προσφύγων στις εστίες τους σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ και την κοινή ανακοίνωση του Πεκίνου όλων των παλαιστινιακών οργανώσεν και την άμεση έναρξη ανοικοδόμησης στη Γάζα

-την παραδειγματική τιμωρία των ισραηλινών διεθνών εγκληματιών με βάση τα εντάλματα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου

-την άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από κάθε πόλεμο, την έξοδο από τον αντιδραστικό άξονα Ισραήλ-Αιγύπτου-Κύπρου υπό τη σκέπη των ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τις συμφωνίες για ξένες βάσεις, την άμεση επιστροφή της φρεγάτας στη χώρα μας