Ο αγώνας των φοιτητών/τριών που έχει ξεσπάσει τους τελευταίους 2 μήνες από κοινού με μαθητές και την πανεπιστημιακή κοινότητα, και έχει αγκαλιαστεί από το σύνολο της εργαζόμενης κοινωνίας, χρειάζεται να κορυφωθεί την ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου. Δεκάδες χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες σε όλη την Ελλάδα συμμετέχουν κάθε εβδομάδα στις Γενικές Συνελεύσεις των Φοιτητικών Συλλόγων τους και έχουν αγκαλιάσει τα αγωνιστικά πλαίσια. Πορείες, καταλήψεις, συγκρούσεις και άλλες ριζοσπαστικές πρακτικές που τα τελευταία χρόνια έχουν ατονήσει στα πανεπιστήμια, ήρθαν ξανά εκρηκτικά στο προσκήνιο. Μια ολόκληρη γενιά έχει πάρει θέση απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, έχει πατήσει πόδι και λέει «ως εδώ». Δεν θα τους αφήσουμε να παίζουν με το μέλλον μας, θα διεκδικήσουμε με κάθε μέσο μια αξιοπρεπή ζωή. Περισσότερο από 2 μήνες δεκάδες σχολές πανελλαδικά τελούν υπό κατάληψη και με μαζικές πορείες βροντοφωνάζουν «ΟΧΙ ΣΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ – ΘΕΛΟΥΜΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ».

Η κυβέρνηση παρά το κλίμα που έχει διαμορφωθεί, ακολουθεί πιστά τις επιταγές της ΕΕ και προχωράει προς την ψήφιση του νομοσχεδίου εκμεταλλευόμενη την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία που έχει κατοχυρώσει από τις εκλογές του Ιούνη. Προσπαθούν να αγνοήσουν τι λένε οι Φοιτητικοί Σύλλογοι μέσα από τις μαζικές τους Γενικές Συνελεύσεις, οι καθηγητές και οι εργαζόμενοι στα πανεπιστήμια, οι μαθητές, η εργαζόμενη κοινωνία που θέλει τα παιδιά της να σπουδάσουν σε ένα δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο. ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ! Ήδη η κυβέρνηση της ΝΔ έχει δεχθεί μεγάλες πιέσεις με αποτέλεσμα να έχει καθυστερήσει το νομοσχέδιο σε σχέση με τις αρχικές της εξαγγελίες για μέσα Γενάρη.

Το βασικό κατόρθωμα του φοιτητικού κινήματος όμως, είναι ότι έχει απομονώσει πλήρως την κυβέρνηση. Κατάφερε με την δυναμική που ανέπτυξε, να επιβάλλει στα ΜΜΕ ότι θα συζητηθεί το ζήτημα των ιδιωτικών πανεπιστημίων ακόμα και αν δεν ήταν στην επικοινωνιακή ατζέντα της ΝΔ, αλλά και να σπάσει το στρεβλό αφήγημα της κυβέρνησης περί «εκσυγχρονισμού» και «μείωσης του Brain Drain». Οι φοιτητικοί σύλλογοι και οι υπόλοιποι φορείς των πανεπιστημίων ανέδειξαν τι σημαίνει ιδιωτικά πανεπιστήμια: Διαφορετικοί κύκλοι σπουδών περισσότερο συνδεδεμένοι με την αγορά εργασίας, με αποτέλεσμα πιο εξειδικευμένα πτυχία με λιγότερα δικαιώματα, απόφοιτοι διαφορετικών ταχυτήτων στο ίδιο αντικείμενο με αποτέλεσμα τον κατακερματισμό των εργασιακών κλάδων, την έλλειψη συλλογικής κατοχύρωσης και τον ανταγωνισμό στην αγορά εργασίας που θα τους σπρώχνει όλους προς τα κάτω. Ιδιωτικά 3ετή κολέγια τα οποία θα δίνουν πτυχία αντίστοιχα με των δημόσιων ΑΕΙ. Δίδακτρα και επί πληρωμή παροχές με αποτέλεσμα να μπαίνουν οικονομικά εμπόδια στους φοιτητές και τις φοιτήτριες, ενώ οι περισσότεροι θα ωθούνται προς την απόκτηση φοιτητοδανείων κάτι που συνεπάγεται την βίαιη φτωχοποίηση οικογενειών και την μεγαλύτερη οικονομική εξάρτηση από τους εργοδότες. Ασφυκτικοί ρυθμοί σπουδών, με τον πρώτο λόγο να τον έχουν οι διαγραφές φοιτητών, οι αλυσίδες μαθημάτων και οι καθηγητικές αυθαιρεσίες. Έλλειψη στοιχειώδους δημοκρατίας εντός του πανεπιστημίου αφού η φωνή των φοιτητών δεν μετράει πουθενά, γιατί τις αποφάσεις τις λαμβάνουν κλειστά, θωρακισμένα από διαφωνίες, «τεχνοκρατικά» κέντρα. Άλλωστε η ύπαρξη συλλογικών δομών των φοιτητών, θεσμικά κατοχυρωμένων και αναγνωρισμένων από το κράτος, όπως οι Φοιτητικοί Σύλλογοι που με αίμα έχουν κερδηθεί στην Μεταπολίτευση, αποτελούν παρελθόν και αναχρονισμό για τα πανεπιστήμια που επιθυμεί η Νέα Δημοκρατία.

Η απομόνωση της κυβέρνησης αποτυπώνεται ακόμα και στο ότι προχωράει προς την ψήφιση του νομοσχεδίου μόνη της. Το φοιτητικό κίνημα και η κοινωνική δυναμική που συγκρότησε, είναι αυτό που ανάγκασε όλα τα κόμματα, να δηλώνουν ότι θα καταψηφίσουν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Ακόμη και κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ, που διαχρονικά δεν έχουν εναντιωθεί στις ιδιωτικοποιήσεις και τώρα αμφιταλαντεύονται για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, εξαναγκάστηκαν από το κίνημα να καταψηφίσουν. Άσχετα από την στάση που θα κρατήσουν στην ψηφοφορία, είναι ξεκάθαρο ότι δεν εναντιώνονται στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και στέκονται απέναντι στο φοιτητικό και πανεκπαιδευτικό κίνημα.

Η κοινωνική κατακραυγή που υπάρχει προς την κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες πρέπει να διογκωθεί και να κορυφωθεί την Παρασκευή. Στην πανελλαδική πανεκπαιδευτική κινητοποίηση από κοινού φοιτητές, μαθητές, εκπαιδευτικοί να πλημμυρίσουμε τους δρόμους της Αθήνας. Οι αγώνες που δίνουμε τόσα χρόνια ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, ενάντια στην υποβάθμιση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης, συμπυκνώνονται στον αγώνα ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Θα αποκλείσουμε το Σύνταγμα και θα παραμείνουμε εκεί όσο οι βουλευτές της ΝΔ εν μέσω κοινωνικής κατακραυγής ψηφίζουν ένα αντισυνταγματικό νομοσχέδιο.

Ο αγώνας μας δεν σταματά! Οι όροι με τους οποίους θα ψηφιστεί το νομοσχέδιο θα κρίνει και την δυνατότητα εφαρμογής τους. Ακόμα κι αν η κυβέρνηση ψηφίσει το νομοσχέδιο, το φοιτητικό κίνημα έχει αποδείξει ότι στην πράξη δεν θα την αφήσει να το εφαρμόσει. Με την εναντίωση που έχει αποτυπωθεί από την κοινωνική πλειοψηφία για το εν λόγω νομοσχέδιο, εάν την Παρασκευή εξασφαλίσουμε μια μαζική πορεία ακόμα μεγαλύτερων διαστάσεων από εκείνη της 8^ης Φλεβάρη που συγκέντρωσε περισσότερους από 25.000 διαδηλωτές, τα πράγματα θα είναι σκούρα για την κυβέρνηση. Οι Φοιτητικοί Σύλλογοι έχουν ήδη ορίσει νέες Γενικές Συνελεύσεις την επόμενη εβδομάδα ώστε να συζητήσουν τον νέο κύκλο που ανοίγεται μπροστά μας. Η αντιπαράθεση με το Υπουργείο και την κυβέρνηση δεν σταματά και θα χρειαστεί να υπάρξουν κι άλλοι κόμβοι και καταλήψεις μετά την πανελλαδική πορεία. Χρειάζεται αντίστοιχα να δοθεί βάρος στην παρέμβαση στις διοικήσεις των πανεπιστημίων, ώστε να καταγγελθεί το νομοσχέδιο και να πάρουν ξεκάθαρη θέση εάν θα συναινέσουν στην εφαρμογή του. Όπως έχει φανεί και με μέτρα όπως η πανεπιστημιακή αστυνομία ή τα πειθαρχικά, είναι στο χέρι μας να εξασφαλίσουμε ότι θα μείνουν στα χαρτιά. Ένα ακόμη πεδίο παρέμβασης του φοιτητικού κινήματος χρειάζεται να είναι η αντισυνταγματικότητα του νομοσχεδίου. Όχι έχοντας αυταπάτες ή βασιζόμενοι στο αστικό σύστημα δικαιοσύνης, αλλά με πίστη ότι το κίνημα μπορεί να επιβάλλει το δικό του «δίκαιο», χρειάζεται να δημιουργηθούν κόμβοι γύρω από τις προσφυγές που ήδη έχουν προετοιμαστεί από συλλογικούς φορείς για την παράκαμψη του Άρθρου 16. Χρειάζεται το φοιτητικό κίνημα να αξιοποιήσει κάθε μέσο για να ανατρέψει τα σχέδιά τους στη πράξη. Ακόμη και να βάλει στο στόχαστρο τις ίδιες τις επιχειρήσεις και τους κολλεγιάρχες, οι οποίοι ήδη τρίβουν τα χέρια τους με το νομοσχέδιο, με στόχο να διαμορφωθεί ένα κλίμα ασταθές και μη φιλόξενο για επενδύσεις.

Ασχέτως από την έκβαση της ψηφοφορίας της Παρασκευής, το φοιτητικό κίνημα γράφει ιστορία και αυτή δεν έχει φτάσει ακόμα στο τέλος της. Ένα φοιτητικό κίνημα το οποίο ξέσπασε στις αρχές Γενάρη, ποδοπάτησε την επίθεση της κυβέρνησης με αστυνομικές επεμβάσεις στις καταλήψεις, εισαγγελικές έρευνες, τηλεξετάσεις και τηλεμαθήματα, και συνεχίζει ακάθεκτο. Ένα φοιτητικό κίνημα το οποίο θυμίζει σε ολόκληρη την κοινωνία πως πρέπει να παλέψει για να διεκδικήσει αυτά που θέλει, πως πρέπει να σηκώσει κεφάλι και να πει «δεν πάει άλλο». Ένα φοιτητικό κίνημα το οποίο με την δυναμική του καθορίζει τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα. Για αυτό το φοιτητικό κίνημα παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις.