Η απόπειρα δολοφονίας κατά του πρώην και νυν υποψήφιου προέδρου των ΗΠΑ αποτελεί έναν πολύ σημαντικό κρίκο σε μια αλυσίδα γεγονότων που έχουν σαν αιτία και ταυτόχρονα οξύνουν τις αντιθέσεις του σύγχρονου κανιβαλικού καπιταλισμού, που εκφράζονται πυρακτωμένα μέσα στην μητρόπολή του.
Τα εύλογα ερωτήματα που συνοδεύουν τον τρόπο εκτέλεσης και την αποτυχία της απόπειρας, όπως τα περίφημα «κενά ασφαλείας», η εξόφθαλμα μιντιακή εκμετάλλευση της εικόνας κ.ά., πρέπει να τεθούν σε μια ευρεία οικονομική, κοινωνική, πολιτική και ιδεολογική βάση. Οι θεωρίες συνωμοσίας ευνοούν το σύστημα, παραλύουν την ορθολογική σκέψη και αποπροσανατολίζουν το μαζικό κίνημα.
Οι αντιθέσεις του σύγχρονου καπιταλισμού αποκτούν παροξυσμική μορφή στην αμερικανική αυτοκρατορία που δείχνει να οδεύει προς τη δύση της. Πρώτα από όλα, ανάμεσα στην ανήσυχη εργατική τάξη της και στην αδίστακτη ιστορικά αστική τάξη της, σε μία χώρα εμποτισμένη ιστορικά με τη φυλετική καταπίεση. Οι αντιθέσεις παροξύνονται και μέσα στην ίδια την αμερικανική αστική τάξη, με διχογνωμία σχετικά με το ρυθμό και την ένταση της επίθεσης και εκμετάλλευσης ταυτόχρονα στις φυλετικές μειονότητες, τις γυναίκες και τους ΛΟΑΤΚΙ+, το περιβάλλον και στη μαχόμενη επιστήμη. Ο διχασμός της αστικής πολιτικής είναι μαζί και δείγμα βαθιάς κρίσης της.
Η συστημική βία σε όλες τις πτυχές της ζωής και ειδικά η αστυνομική βία κατά του εργατικού και λαϊκού κινήματος, αλλά και οι δικές του συλλογικές αδυναμίες, γεννούν και σύγχρονες ατομικές, και συχνά ένοπλες, αντιδράσεις σε μια χώρα, που με πληθυσμό 340 εκατομμυρίων έχει 393 εκατομμύρια νόμιμα καταγεγραμμένα όπλα.
Από την άλλη πλευρά, η ιμπεριαλιστική προσφυγή στα όπλα ως μέσου για την αντιμετώπιση της συστημικής πολλαπλής κρίσης και ως μεθόδου για τη λύση των διεθνών αντιθέσεων δηλητηριάζει όχι μόνο τη Δύση, αλλά όλες τις καπιταλιστικές χώρες του πλανήτη.
Και σε αυτό πρωτοστατεί ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός με τις τρομοκρατικές δολοφονίες κρατικών αξιωματούχων και πολιτικών αντιπάλων με drones, που ξεκίνησε ο Μπους Jr., οργάνωσε μεθοδικά ο Ομπάμα και συνέχισαν οι Τραμπ και Μπάιντεν. Όταν οπλίζεις τον κρατικό τραμπούκο της Μέσης Ανατολής, το σιωνιστικό Ισραήλ και τον Νετανιάχου, για τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, οπλίζεις και διάφορους τραμπούκους στη χώρα σου, από το βαθύ κράτος μέχρι “μοναχικούς λύκους”.
Η απόπειρα δολοφονίας κατά του Τραμπ, ανεξάρτητα από το χέρι που την εκτέλεσε και το μυαλό που τη συνέλαβε, ανεξάρτητα από όλες τις πιθανές προθέσεις, ενισχύει αντικειμενικά την αμερικανική Ακροδεξιά και το παγκόσμιο ρεύμα της - και στη χώρα μας.
Δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες: μια κυβερνώσα Ακροδεξιά θα κλιμακώσει τόσο τον ταξικό πόλεμο στο εσωτερικό των ΗΠΑ και των άλλων χωρών, όπως δείχνει η Αργεντινή, όσο και τον εξωτερικό πόλεμο μεταξύ των χωρών. Μπορεί να μην είναι η ίδια ο σύγχρονος φασισμός, αλλά αποτελεί το θερμοκήπιο όπου εκκολάπτονται οι σύγχρονες μορφές του.
Απάντηση στον ακροδεξιό κίνδυνο δεν είναι οι πολιτικές «δημοκρατικού δικαιωματισμού» τύπου Μπάιντεν, ούτε ξέπνοα συστημικά «αντιφασιστικά μέτωπα». Απάντηση δεν είναι ούτε η υποτίμηση και πολύ περισσότερο η ιδεολογική και πολιτική υπόκλιση στο ακροδεξιό ρεύμα, στην ισλαμοφοβία, την αντιμεταναστευτική υστερία, το μισογυνισμό και την ομοφοβία.
Απάντηση μπορεί να δοθεί με ένα μαζικό μέτωπο της εκμεταλλευόμενης εργασίας και όλων των καταπιεσμένων με την ηγεμονία ενός ταξικού και οργανωμένου εργατικού κινήματος. Με την επέκταση της ζώνης του συλλογικού αγώνα σε όλους τους κοινωνικούς χώρους, με έναν σύγχρονο και νεανικό εργατικό συνδικαλισμό, με λαϊκές συνελεύσεις, συλλογικότητες και στέκια στις γειτονιές και τη νεολαία, με τη συλλογική οργάνωση των μεταναστών/τριων, των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ+, όλων των καταπιεσμένων στο πλαίσιο ενός ενιαίου αγωνιστικού κινήματος που μπορεί να πετύχει κατακτήσεις προς όφελος των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων σήμερα. Μόνο η συλλογικότητα και η μαζική ελπίδα μπορεί να αποδιαρθρώσει τον κοινωνικό «χυλό» απομονωμένων ατόμων που γεννά η κρίση, από όπου ψαρεύει η Ακροδεξιά.
Μία σύγχρονη μαχόμενη και κομμουνιστική Αριστερά, βαθιά αντισυστημική και ουσιαστικά μετωπική,μπορεί και πρέπει να δημιουργήσει ξανά ελπίδα ενάντια στην απελπισία που τροφοδοτεί την Ακροδεξιά. Με αναζωογόνηση του οράματος για μια νέα κοινωνία, με τον αγώνα για ριζοσπαστικές κατακτήσεις και δικαιώματα σήμερα.