Περίπου ενάμιση αιώνα από τους μεγαλειώδεις εργατικούς αγώνες που κατοχύρωσαν το 8ωρο και τις μεγάλες κατακτήσεις της εργατικής τάξης, οι εργαζόμενοι/ες βρισκόμαστε σ’ένα νέο σταυροδρόμι προκλήσεων, κινδύνων αλλά και δυνατοτήτων.
Η αστική τάξη διεθνώς πασχίζει να ξεπεράσει τις μεγάλες αντιφάσεις της εποχής μας και τη μείωση των ρυθμών κερδοφορίας της γυρνώντας το ρολόι πίσω: αναιρώντας δικαιώματα, εντατικοποιώντας την εργασία, διαμορφώνοντας ωράρια λάστιχο, στραγγίζοντας τον ελεύθερο χρόνο των εργαζομένων.
Σε μία εποχή εκτίναξης της παραγωγικότητας της εργασίας, των μεγάλων δυνατοτήτων της επιστήμης η εκμετάλλευση εντείνεται, η ασφάλεια στους χώρους εργασίας τίθεται εν αμφιβόλω, η ψαλίδα των ανισοτήτωνκαι η φτώχεια μεγαλώνει, όλες οι πλευρές της κοινωνικής μας ζωής ιδιωτικοποιούνται, το περιβάλλον ασφυκτιά από την αδηφάγο επέλαση του κεφαλαίου. Στο φόντο νέων κρίσεων, τα τύμπανα ενός γενικευμένου πολέμου ηχούν ισχυρά. Η σύγχρονη ακροδεξιά επελαύνει διεθνώς. Ο πολύπαθης λαός της Παλαιστίνης που υφίσταται γενοκτονία από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ σε συνεργασία με τις ΗΠΑ και την ανοχή και στήριξη της ΕΕ είναι η Γκέρνικα της εποχής μας.
Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, δυο τρένα συγκρούονται. Η κατάτμηση των σιδηροδρόμων για το κέρδος των εργολάβων, η τραγική έλλειψη στοιχειωδών σύγχρονων μέτρων ασφαλείας οδηγεί στο θάνατο 57 συνανθρώπους μας και δυο χρόνια μετά η συγκάλυψη, ο εμπαιγμός από τους κυβερνώντες της ΝΔ οδηγεί σ΄ένα πρωτοφανές κύμα λαϊκής οργής.
Μπορεί η ήττα να βαραίνει ακόμα την λαϊκή αυτοπεποίθηση, η κατάσταση των συνδικάτων και η δυναμική τους να έχει λυγίσει από τις επιθέσεις των μνημονίων, τη νομοθετική ταφόπλακα που επιδιώκει να βάλει η αστική τάξη στην οργάνωση της εργατικής τάξης. Μπορεί ο κίνδυνος εμπλοκής σε νέους αιματηρούς πολέμους να θεριεύει το φόβο και την ανασφάλεια.
Όμως η ιστορία έχει δείξει πως και στους πιο δύσκολους καιρούς, η ελπίδα για νέες αναμετρήσεις δε σβήνει. Η ελπίδα για την αυγή νέων εργατικών αγώνων βρίσκεται εδώ. Στους εργατικούς αγώνες για το μεροκάματο, για την ασφάλεια, για τις συμβάσεις που ξεσπούν σήμερα αλλά δυναμώνουν την ανάγκη για συλλογική μαζική δράση. Βρίσκεται στους αγώνες για την πρόσβαση στην υγεία, την υπεράσπιση της παιδείας και των δημόσιων αγαθών, στην λαϊκή έκρηξη για τη δικαίωση των νεκρών των Τεμπών, στην αλληλεγγύη διεθνώς στην αντίσταση του παλαιστινιακού λαού.
Η φετινή Πρωτομαγιά ας είναι ένα μήνυμα πως τα Σικάγο της εποχής μας δε θα έρθουν από μόνα τους. Χρειάζεται δουλειά πολλή για να γυρίσει ο ήλιος, αλλά μπορεί να γυρίσει.
Για τη μείωση του χρόνου εργασίας: 6ωρο-5μερο-30ωρο
Για ριζικές αυξήσεις στους μισθούς
Για την επαναφορά της υποχρεωτικότητας και καθολικότητας των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας
Για ασφαλείς κι αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς.
Για την επαναφορά εδώ και τώρα των σιδηροδρόμων στο Δημόσιο με νέους όρους με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο. Ενιαίο, σύγχρονο κι ασφαλές δίκτυο. Δικαιοσύνη και καμία συγκάλυψη του κρατικού εγκλήματος.
Για την επαναφορά όλων των ιδιωτικοποιημένων αγαθών στο Δημόσιο. Κάτω τα χέρια από το ΕΣΥ, την πρόνοια. Ρεύμα, νερό, αγαθά για όλο το λαό.
Για την ειρήνη και την άμεση απεμπλοκή από τους πολέμους που εξελίσσονται.
Ενάντια στους πολεμικούς εξοπλισμούς, στα προγράμματα στρατιωτικοποίησης της ΕΕ και το rearm Europe.
Με την ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος στη βάση της ταξικής ενότητας και της ανεξάρτητης δράσης, με ένα σύγχρονο πρόγραμμα εργατικής πάλης. Με την ενωτική συσπείρωση και την κοινή δράση της ανατρεπτικής μαχόμενης Αριστεράς. Μ’ ένα νέο κομμουνιστικό πρόταγμα και πρόγραμμα που έχει ανάγκη η εποχή μας.
Με απειθαρχία, ρήξη κι έξοδο από ΕΕ και ΝΑΤΟ. Να ανοίξουμε ρωγμές στη συνέχεια της αστικής πολιτικής, στο στραγγαλισμό του λαού μας από την ΕΕ. Να ανοίξουμε δρόμους για νέες ανώτερες αναμετρήσεις.