Περίπου ενάμιση αιώνα από τους μεγαλειώδεις εργατικούς αγώνες που κατοχύρωσαν το 8ωρο και τις μεγάλες κατακτήσεις της εργατικής τάξης, οι εργαζόμενοι/ες βρισκόμαστε σ’ένα νέο σταυροδρόμι προκλήσεων, κινδύνων αλλά και δυνατοτήτων.

Με πυρήνα της αύξηση των μισθών, την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων να ξαναγίνει ο συνδικαλισμός επικίνδυνος για την αστική τάξη.

Η απεργία στις 28 Φλεβάρη πρέπει να είναι μαζική, διεκδικητική. Σηκώνουμε το βάρος του αγώνα στις πλάτες μας, μέσα από τα σωματεία μας και σε συντονισμό ανεξάρτητα από την αδράνεια των ηγεσιών, τύπου ΓΣΕΕ, που δεν έχουν καμία πραγματική διάθεση να πετύχει ο λαός νίκες απέναντι στην κυβέρνηση. Να στείλει το μήνυμα ότι δεν θα υποχωρήσουμε, ότι θα σηκώσουμε εμείς το γάντι για τα εργατικά και κοινωνικά αιτήματα που παραμένουν αδικαίωτα.

Αυτό ήταν το σύνθημα που ακούστηκε στη συγκέντρωση υποστήριξης σε διωκομενη απεργό συναδελφισα στην ΔΙ.ΠΕ.Α Αθήνας, που οργάνωσαν οι Σύλλογοι Εκπαιδευτικών της διεύθυνσης.

Οι δίκες αυτές, συνιστούν ξεκάθαρη πρόκληση για το εργατικό και λαϊκό κίνημα, για την νεολαία και κάθε δημοκρατικό άνθρωπο, έχοντας στον πυρήνα τους την ευθεία ποινικοποίηση του δικαιώματος στον αγώνα.