Η φετινή Πρωτομαγιά υπογραμμίζει την ανάγκη για ένα ταξικά ανεξάρτητο και ενωτικό εργατικό κίνημα και για μια Αριστερά ανατρεπτική και ενωτική.

Περίπου ενάμιση αιώνα από τους μεγαλειώδεις εργατικούς αγώνες που κατοχύρωσαν το 8ωρο και τις μεγάλες κατακτήσεις της εργατικής τάξης, οι εργαζόμενοι/ες βρισκόμαστε σ’ένα νέο σταυροδρόμι προκλήσεων, κινδύνων αλλά και δυνατοτήτων.

Με πυρήνα της αύξηση των μισθών, την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων να ξαναγίνει ο συνδικαλισμός επικίνδυνος για την αστική τάξη.

Ένας σύγχρονος, συμπεριληπτικός μαρξιστικός φεμινισμός, σε διάκριση από το αστικό – φιλελεύθερο ρεύμα, επιδιώκει την ενότητα όλων των καταπιεζόμενων κοινωνικών υποκειμένων απέναντι στην πατριαρχία και τον καπιταλισμό και την ενότητα των κινημάτων τους. Δεν υπάρχει φεμινισμός χωρίς αλληλεγγύη, ούτε ελευθερία αν δεν χωράμε όλες, όλα και όλοι!

Την Παρασκευή 28 Φλεβάρη 2025, εμφανίστηκε στη χώρα μας ένα κοινωνικό φαινόμενο πρωτόγνωρων διαστάσεων, με τέτοιο όγκο που είναι σπάνιο στην ιστορία. Η δυσαρέσκεια εκατομμυρίων καταπιεσμένων που είχε συσσωρευτεί για χρόνια και είχε ήδη μετασχηματιστεί σε μαζική οργή, έσπασε όλες τις ασφαλιστικές δικλείδες του συστήματος και πήρε τη μορφή μιας γιγαντιαίας ηφαιστειακής κοινωνικής έκρηξης.